Mariusz Solarz
Imię i nazwisko (nazwisko na dyplomie): Mariusz Solarz
Kierunek studiów: Historia
Tryb studiów: Jednolite studia magisterskie: stacjonarne, 5-letnie
Rok ukończenia studiów: 2009 r.
Tytuł pracy dyplomowej, nazwisko promotora, data obrony: Niewolnictwo w okresie Republiki Rzymskiej. Odbicie problemu w podręcznikach szkolnych; promotor, prof. dr hab. Marek Wilczyński; 17 czerwca 2009 r.
Przynależność do Koła naukowego lub innych organizacji studenckich: Studenckie Koło Naukowe Historyków im. J. Lelewela. Sekcja starożytna.
Praca zawodowa (w tym ważne osiągnięcia czy ciekawe inicjatywy): Od 2013 r. jestem zatrudniony w Centrum Dokumentacji Zsyłek, Wypędzeń i Przesiedleń Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. W roku 2008 podjąłem studia na Wydziale Wokalno – Aktorskim Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie śpiewu solowego dr Janusza Borowicza, a następnie studia II stopnia w klasie śpiewu prof. Ryszarda Karczykowskiego. Obecnie jestem doktorantem w Instytucie Historii i Archiwistyki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Jestem współorganizatorem misji naukowych do Afryki Wschodniej i Południowej (Kenia, Tanzania, Uganda, Zambia, Zimbabwe i RPA), podczas których zostały przeprowadzone prace inwentaryzacyjne i w miarę możliwości renowacyjne polskich cmentarzy. Jestem twórcą strony internetowej z bazą danych 10 polskich nekropolii w Afryce Wschodniej i Południowej. Wraz z dr hab., prof. UP Hubertem Chudzio, przygotowaliśmy publikację Zmarli Polacy w drodze do Ojczyzny. Polskie cmentarze w Afryce Wschodniej i Południowej 1942-1952 (Kraków 2020). Swoją wokalną przygodę rozpocząłem w Mieszanym Chórze Mariańskim pod dyrekcją dr. Jana Rybarskiego w Krakowie. Z zespołem tym występowałem przez 20 lat, biorąc udział w wielu koncertach, uroczystościach państwowych, kościelnych oraz festiwalach w salach koncertowych wielu miasta Polski i w Europie (Francja, Włochy, Niemcy, Słowacja, Ukraina, Białoruś, Austria, Chorwacja, Mołdawia, Litwa, Czechy), a także w Nowym Jorku. Współpracowałem m.in. z zespołem Capella Cracoviensis, z którym koncertowałem m.in. w Operze Rouen, w Gandawie, Wiener Konzerthaus czy w Kaplicy Królewskiej w Wersalu pod dyrekcją Vincenta Dumustre. Dzięki muzyce poznałem swoją żonę – mezzosopranistkę – Magdę Niedbała-Solarz. Jako historyk brałem udział w projektach zbierania relacji świadków historii pod kierownictwem prof. H. Chudzio w Wielkiej Brytanii, Australii, RPA, Rumuni, USA oraz w Polsce. Jestem współautorem i współtwórcą wystaw oraz filmów realizowanych w Centrum Dokumentacji Zsyłek, Wypędzeń i Przesiedleń UP w Krakowie. Przygotowałem kilka artykułów o tematyce związanej z deportacjami i z życiem Polaków na uchodźctwie w latach 1942-1952 oraz opracowałem materiały źródłowe (np. „Opieka duchowieństwa nad polską ludnością cywilną w Valivade, w polskim osiedlu uchodźczym w Indiach w latach 1942-1948, w świetle dokumentów i relacji źródłowych” [w:] „Historia-Pamięć-Tożsamość w edukacji humanistycznej”, t. 5, „Człowiek jako świadek historii”, red. B. Popiołek, A. Chłosta-Sikorska, A. Słaby, Kraków 2019; „Maria Dutkiewicz. Moje wspomnienia Rosji Sowieckiej, Iranu i Afryki”, [w:] „Z mrozów Syberii pod słońce Afryki. W 70. Rocznicę przybycia polskich Sybiraków do Afryki Wschodniej i Południowej”, red. H. Chudzio, Kraków 2012; „W niewoli kazachstańskich stepów. Wspomnienia Barbary Kałużyńskiej”, oprac. Solarz M. „Konspekt. Pismo Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie”, 2013; „Pokolenia odchodzą. Relacje źródłowe polskich Sybiraków z Wielkiej Brytanii. Birmingham”, H. Chudzio, A. Śmigielska, M. Solarz, Kraków 2016).
Hobby/pasja: Muzyka, górskie spacery, wyprawy rowerowe, podróże małe i duże.
Moja rada dla kandydatów i studentów podejmujących i odbywających studia w Instytucie Historii i Archiwistyki: Nie bać się marzyć i próbować realizować swoje najśmielsze pomysły na kanwie badań naukowych i nie tylko.